امام علی(عليه السلام) :

بهترین گزینش و انتخاب در زندگی دوستی کردن با نیکان و صالحان و بریدن و جدائی از بدان است.

منبع: غررالحکم صفحه 725

| |

امام علی(عليه السلام) :

احمق ترین مردم کسی است که صفت بد و رذیله ای را در مردم ناپسند و زشت میشمارد و خود دارای همان صفت ناپسندیده است.

منبع: غررالحکم، ج 1، ص 210

| |

امام حسين (عليه السلام):

 

معرفهُ اهلِ‌كلِّ زمانٍ امامَهُمُ الّذي يجِبُ عليهِم طاعَتُهُ.

[معرفت و شناخت خداوند]آن است كه اهل هر عصر و زماني امامي را كه طاعتش بر آنها واجب است را بشناسند.

 

منبع: علل الشرائع، ج1، ص9

| |

امام زمان (عجل الله فرجه):

 

ولعاقبه لِجَميل صنع الله سبحانهُ تكونُ حَميدهُ لَهم ما اجتنبوا المنهيَُ.

شيعيان ما هنگامي به فرجام نيك و زيباي خداوند مي رسند كه از گناهاني كه نهي شده اند احتراز نمايند.

 

منبع: بحار الانوار، ج53، ص177

| |

امام زمان (عجل الله فرجه):

 

اتَّقوا اللهَ و سَلِّموا لَنا و رُدُّوا الامرَ الَينا فعلينا الاصدارُ كَما كان مِنّا الايراد و لا تحاولوا كَشْفَ ما غُطّي عَنكُم.

از خدا بترسيد و تسليم ما باشيد،‌و امور خودر ا به ما واگذار كنيد چون و ظيفه ما است كه شما را بي نياز و سيراب نماييم همان طوري كه ورود شما بر چشمه معرفت بوسيله ما مي باشد. و سعي نماييد به دنبال كشف آنچه از شما پنهان شده است نباشيد.

 

منبع: بحار الانوار، ج53،ص191

| |

امام زمان (عجل الله فرجه):

 

ابَي اللهُ عزَّوَجَلَّ للحقِّ الّا اتماماً و للباطلِ الّا زَهوقاً.

همانا خداوند متعال ابا و امتناع دارد نسبت به حق مگر آن كه به اتمام و كمال برسد و باطل، مضمحل و نابود گردد.

 

منبع: بحار الانوار، ج53، ص193

| |

پيامبر (صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله):

 

اِنَّ اَسرَعَ الخَيرِ ثَوابا البِرُّ وَ اِنَّ اَسرَعَ الشَّرِّ عِقابا البَغىُ

پاداش نيكوكارى زودتر از هر كار خوب ديگرى مى‏رسد و كيفر ستم و تجاوز زودتر از هر كار بد ديگرى گريبان مى‏گيرد.

 

منبع:خصال، ص 110، ح 81

| |

امام حسن مجتبی(عليه السلام):



بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ أرْبَعُ أصابِع، ما رَأَیْتَ بَعَیْنِکَ فَهُوَ الْحَقُّوَقَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیْکَ باطِلاً کَثیراً.
بین حقّ و باطل چهار انگشت فاصله است،آنچه که را با چشم خود ببینى حقّ است;و آنچه را شنیدى یا آن که برایت نقل کنند چه بسا باطل باشد.


منبع: تحف العقول، ص ۲۲۹، س ۵

بحارالأنوار، ج ۱۰، ص ۱۳۰، ح ۱.

| |

امام صادق (عليه السلام):

 

ذِكرُ المَوتِ يُميتُ الشَّهَواتِ في النَّفسِ، ويَقلَعُ مَنابِتَ الغَفلَةِ، ويُقَوّي القلبَ بمَواعِدِ اللّه، ويُرِقُّ الطَّبعَ، ويَكسِرُ أعلامَ الهَوى ويُطفِئُ نارَ الحِرصِ، ويُحَقِّرُ الدُّنيا؛

ياد مرگ، خواهش هاى نفس را مى ميراند و رويشگاه هاى غفلت را ريشه كن مى كند و دل را با وعده هاى خدا نيرو مى بخشد و طبع را نازك مى سازد و پرچم هاى هوس را درهم مى شكند و آتش حرص را خاموش مى سازد و دنيا را در نظر كوچك مى كند.

 

منبع:‌بحار الأنوار، ج6، ص133، ح32 - منتخب ميزان الحكمة، ص 518

| |

امام على (عليه السلام):

 

مَن عَرَفَ نَفسَهُ جاهَدَها، مَن جَهِلَ نَفسَهُ أهمَلَها؛

هركه نفس خود را شناخت، به جهاد با آن برخاست و هر كه آن را نشناخت، به حال خود رهايش ساخت.

 

منبع: غرر الحكم، ح 7855 و 7856 - منتخب ميزان الحكمة، ص 364

| |

امام على (عليه السلام):

 

مَن حاسَبَ نَفسَهُ سَعِدَ؛

هركه نفس خود را محاسبه كند، خوشبخت شود.

 

منبع: غرر الحكم، ح 7887 - منتخب ميزان الحكمة، ص 272

| |

امام على (عليه السلام):

 

إنَّ أسعَدَ الناسِ في الدنيا مَن عَدَلَ عَمّا يَعرِفُ ضُرَّهُ، وإنَّ أشقاهُم مَنِ اتَّبَعَ هَواهُ؛

خوشبخت ترين مردم در دنيا، كسى است كه از آنچه مى داند برايش زيان آور است دورى كند و بدبخت ترين آنان كسى است، كه از هواى نفس خود پيروى كند.

 

منبع: منتخب ميزان الحكمة، ص 272

| |

امام على (عليه السلام):

 

العَفافُ يَصونُ النَّفسَ ويُنَزِّهُها عَنِ الدَّنايا؛

عفّت، نفس را مصون مى دارد و آن را از پستيها دور نگه مى دارد.

 

منبع: غرر الحكم، ح 1989 - منتخب ميزان الحكمة، ص 386

| |

امام صادق (عليه السلام):

 

ما عَذَّبَ اللهُ اُمَّهً اِلا عِندَ استِهانَتِهِم بِحُقُوقِ فُقَراءِ اِخوانِهِم؛

خداوند امتى را عذاب نخواهد کرد، مگر در وقتى که نسبت به حقوق برادران نیازمند خود سستى نمایند.

 

منبع: مستدرک، ج 12، ص413

| |

امام باقر (علیه السلام):

 

مَن کَفَّ غَضَبَهُ عن النّاس کَفَّ اللهُ عنهُ عَذابَ یومَ القِیامة؛

کسی که خشمش را از مردمان باز دارد خداوند نیز در روز قیامت عذابش را از او باز می دارد.

 

منبع: جهادالنفس، ح532

| |

امام صادق(عليه السلام):

هر که فاطمه را آنطور که سزاوار است و حق معرفت اوست بشناسد، شب قدر را درک کرده است، و همانا آن حضرت فاطمه نامیده شده است زیرا مردم از شناخت او بریده شده اند و عاجزند.

 

منبع: بحارالأنوار ،ج43، ص65

| |

امام على (عليه السلام):

 

اَلمُؤمِنُ يُرضِيهِ عَلَى اللّه  اليَسيرُ و لا يُسخِطُهُ الكَثيرُ... وَ المُنافِقُ يُسخِطُهُ عَلَى اللّه  اليَسيرُ و لا يُرضِيهِ الكَثيرُ؛

مؤمن از اندك خدا خشنود مى شود و بسيارش او را ناراحت نمى كند و منافق از اندك خدا ناخشنود مى شود و بسيارش هم او را خشنود نمى سازد.

 

منبع: تحف العقول، ص212

| |

امام على (عليه السلام) :

 

اَلمُؤمِنُ فَهُوَ قَرِيبُ الرِّضى بَعيدُ السَّخَطِ... و َالمُنافِقُ فَهُوَ قَريبُ السَّخَطِ بَعيدُ الرِّضى؛

مؤمن زود خشنود و دير ناراحت مى شود و منافق زود ناراحت و دير خشنود مى گردد.

 

منبع:‌ تحف العقول، ص212

| |

امام الصادق(علیه السّلام):

 

فیما اخَذَ رسولُ اللهِ - صلّی الله علیه و آله - مِنَ البَیعَةِ عَلی النّساءِ أن لا یَحْتَبینَ و لا یَقْعُدْنَ مَعَ الرّجالَ فی الخَلَاء .
از جمله پیمانهائی كه رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - از زنان امت خود گرفته است، این است كه چادرهای خود را در بین ساق پا و پشت خود جمع نكنند و بر بدن نچسبانند و با مردان نامحرم در محل خلوت ننشینند.

 

منبع: وسائل الشیعه، ج 20، ص 185

| |

امام صادق (عليه‏ السلام):

 

اَلْخَيْرُ كُلُّهُ اَمامَكَ وَ اِنَّ الشَّرَّ كُلَّهُ اَمامَكَ وَ لَنْ تَرى الخَيْرَ وَ الشَّرَّ اِلاّ بَعْدَ الاْآخِرَةِ لاَنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ الْخَيْرَ كُلَّهُ فِى الْجَنَّةِ وَ الشَّرَّ كُلَّهُ فِى النّارِ؛

همه خوبى‏ها و بدى‏ها در مقابل توست و هرگز خوبى و بدى واقعى را جز در آخرت نمى‏بينى، زيرا خداوند همه خوبى‏ها را در بهشت و همه بدى‏ها را در جهنم قرار داده است.

 

منبع: تحف العقول، ص 306

| |

رسول اكرم (صلى الله عليه و آله):

 

مَنِ اشْتاقَ اِلَى الْجَنَّةِ سارَعَ اِلَى الْخَيْراتِ وَ مَنْ اَشْفَقَ مِنَ النّارِ لَهى عَنِ الشَّهَواتِ؛

هر كس مشتاق بهشت است، به سوى نيكى‏ها مى‏شتابد و هر كس از جهنم بترسد، از هوا و هوس روى مى‏گرداند.

 

منبع: نورالثقلين، ج 3 ، ص 566، ح 166

| |

امام على (عليه السلام) :

 

لَو ضَرَبتُ خَيشُومَ المُؤمِنِ بِسَيفي هذا عَلى أن يُبغِضَني ما أبغَضَني ولَو صَبَبتُ الدُّنيا بِجَمّاتِها عَلَى المُنافِقِ عَلى أن يُحِبَّني ما أَحَبَّني؛

اگر با اين شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه مرا دشمن بدارد با من دشمنى نمى كند و اگر همه دنيا را به منافق بدهم تا مرا دوست بدارد هيچگاه دوستم نخواهد داشت.

 

منبع: نهج البلاغه(صبحی صالح)، ص 477 ، حكمت 4

| |

امام صادق (عليهالسلام):

 

سِتَّةٌ لاتَكونُ فِى المُؤمِنِ: اَلعُسرُ وَالنَّكَهُ وَالحَسَدُ وَاللَّجاجَةُ وَالكَذِبُ وَالبَغىُ؛

شش (صفت) در مؤمن نيست: سخت گيرى، بى خيرى، حسادت، لجاجت، دروغگويى و تجاوز.

 

منبع: تحف العقول، ص377

| |

امام صادق (عليه السلام) :

 

إِنَّ المُنافِقَ لا يَرغَبُ فِيما قَد سَعِدَ بِهِ المُؤمِنونَ وَ السَّعيدُ يَتَّعِظُ بِمَوعِظَةِ التَّقوى وَ إن كانَ يُرادُ بِالمَوعِظَةِ غَيرُهُ؛

منافق به آنچه مؤمنان بواسطه آن خوشبخت مى شوند، ميلى ندارد، ولى خوشبخت سفارش به تقوا را مى پذيرد هر چَند مخاطب موعظه، كس ديگرى باشد.

 

الكافى(ط-الاسلامیه)، ج8 ، ص151، ح132

| |

امام كاظم (عليه السلام) :

 

اَلمُؤمِنُ قَليلُ الكَلامِ كَثيرُ العَمَلِ، وَ المُنافِقُ كَثيرُ الكَلامِ قَليلُ العَمَلِ؛

مؤمن كم حرف و پر كار است و منافق پر حرف و كم كار.

 

منبع: مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ، ج 9 ، ص 18

تحف العقول، ص397

| |

امام رضا (عليه السلام) :

 

إِنَّ اللّه  يُؤَخِّرُ إِجابَةَ المُؤمِنِ شَوقا إلى دُعائِهِ وَيَقُولُ: صَوتٌ اُحِبُّ أَن أَسمَعَهُ، وَيُعَجِّلُ إجابَةَ دُعاءِ المُنافِقِ وَيَقُولُ: صَوتٌ أَكرَهُ سَماعَهُ

خداوند اجابت دعاى مؤمن را به شوق (شنيدن) دعايش به تأخير مى اندازد و مى گويد: «صدايى است كه دوست دارم آن را بشنوم» و در اجابت دعاى منافق عجله مى كند و مى گويد: صدايى است كه از شنيدنش بدم مى آيد.

 

منبع: مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ، ج 5 ، ص 194

فقه الرضا عليه السلام ، ص 345

 

| |

امام صادق عليه السلام :

 

إنَّ الحِكمَةَ لَتَكُونُ في قَلبِ المُنافِقِ فَتُجَلجِلُ في صَدرِهِ حَتّى يُخرِجَها فَيُوعِيَهَا المُؤمِنُ وَتَكُونُ كَلِمةُ المُنافِقِ فى صَدرِ المُؤمِنِ فَتُجَلجِلُ في صَدرِهِ حَتّى يُخرِجَها فَيَعِيَهَا المُنافِقُ؛

به راستى حكمتى كه در قلب منافق جا مى گيرد، در سينه اش بى قرارى مى كند تا از آن بيرون آيد و مؤمن آن را بر گيرد و سخن منافقانه (لغو و بيهوده) در سينه مؤمن بى قرارى مى كند تا از آن بيرون برود و منافق آن را برگيرد.

 

منبع: بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج2، ص 94، ح28

| |

رسول اكرم (صلى الله عليه و آله):

 

اَلغيبَةُ اَسرَعُ فى دينِ الرَّجُلِ المُسلِمِ مِنَ الكِلَةِ فى جَوفِهِ؛
غيبت كردن در (نابودى) دين مسلمان مؤثرتر از خوره در درون اوست.

 

منبع: كافى(ط-الاسلامیه)، ج2، ص3572

| |

امام على (عليه السلام) :

 

إِنَّ اللّه‏َ فَرَضَ الجِهادَ وَعَظَّمَهُ وَجَعَلَهُ نَصرَهُ وَناصِرَهُ. وَاللّه‏ِ ما صَلُحَت دُنيا وَلادينٌ إِلاّ بِهِ؛
در حقيقت خداوند جهاد را واجب گردانيد و آن را بزرگداشت و مايه پيروزى و ياور خود قرارش داد. به خدا سوگند كار دنيا و دين جز با جهاد درست نمى‏شود.

 

منبع:الکافی (ط-الاسلامیه) ج5،ص8

وسائل الشيعه، ج15، ص15

| |

رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

 

مَن خانَ أَمانَةً فِى الدُّنيا وَلَم يَرُدَّها إِلى أَهلِها ثُمَّ أَدرَكَهُ المَوتُ ماتَ عَلى غَيرِ مِلَّتى وَيَلقَى اللّه‏َ وَ هُوَ عَلَيهِ غَضبانٌ؛
كسى كه در دنيا به امانتى خيانت كند و آن را به صاحبش برنگرداند و آنگاه بميرد بر دين من نمرده است و با خدا ديدار مى‏ كند در حالى كه بر او خشمگين است.

 

منبع: جامع الاحادیث الشیعه،ج23،ص1154

| |

صفحه قبل 1 2 3 4 صفحه بعد

کپی برداری بدون ذکر منبع غیر مجاز می باشد
 www.sharghi.net & www.kafkon.com & www.naztarin.com